Więź dziecka z rodzicem a przystosowanie społeczne dziecka

Więź dziecka z rodzicem a przystosowanie społeczne dziecka:

Coraz częściej w psychologii poruszany jest temat przystosowania społecznego dzieci oraz młodzieży. Temat ten staje się coraz bardziej popularny ponieważ konsekwencje, które wynikają z niewłaściwego przystosowania społecznego są zbyt duże, aby można było je nadal bagatelizować. Podkreśla się również dość sporą rolę środowiska rodzinnego w owym nieprzystosowaniu społecznym dzieci i młodzieży. Można nawet zaryzykować stwierdzenie, że to właśnie środowisko rodzinne jest główną przyczyną zaburzeń w zachowaniu adolescentów. Przytoczyć tu można powiedzenie: ,,Dziecko kochane, będzie dzieckiem szczęśliwym”. Jak doskonale wiemy to rodzic kształtuje świat dziecka, otaczając je miłością wsparciem oraz dając mu poczucie bezpieczeństwa, stwarza w jego głowie stwierdzenie, że świat jest piękny i dobry, takie myślenie pozwala dziecku na prawidłowe funkcjonowanie społeczne. Niestety gdy dziecko nie doznaje wsparcia psychicznego od rodziców, nie jest otaczane miłością, nie dostaje poczucia bezpieczeństwa, staję się zamknięta na świat. Jego zachowanie jest kierowane tym, że nie może czuć się bezpiecznie w społeczeństwie, ponieważ taka wizja powstała poprzez obraz, który na co dzień widział w swoim rodzinnym systemie.

Badacze¹, którzy jako jedni z pierwszych zainteresowali się znaczeniem rodzicielskiej miłośći w życiu dzieci podkreślili ścisły związek, który występuje pomiędzy rozwojem osobowości społecznej dzieci a postawami ich rodziców (Plopa, 2015).

Wielu badaczy sugeruje żeby rodzinną problematykę zacząć rozpatrywać z punktu widzenia dobra dziecka. Badania wykazały, że postawy czy postępowanie dzieci są głównie determinowane przez otoczenie psychologiczne, w których dziecko funkcjonuje. Niektóry badacze twierdzą również, że ważne jest również to jaką rodzic ma opinię o dziecku i jak dziecko ową opinie spostrzega. Na ten przykład jeśli dziecko odczuwa odrzucenie, zaczyna wykazywać niepewność psychologiczną, a tym samym ma duże trudności aby przystosować się do społeczeństwa. To jak postępują rodzice oczywiście wpływa na rozwój dziecka, jednak nie tylko ich postawy, ale to jak owe postawy są odbierane przez dziecko ma ogromny wpływ na jego rozwój (Plopa, 2015).

Należy pamiętać, że to że rodzice wiedzą, że kochają swoje dziecko to jest prawda i choć dla nas wydaje się to oczywiste to dla dziecka może być całkowicie abstrakcyjne.

Wypracowanie odpowiedniej komunikacji między rodzicami a dzieckiem jest bardzo ważnym elementem ich rozwoju psychicznego, ponieważ to dzięki zdrowej relacji rodzinnej dziecko potrafi tworzyć zdrowe relacje w przyszłości.