2 kwietnia – Światowy Dzień Świadomości Autyzmu

Światowy Dzień Świadomości Autyzmu

Autyzm nie jest chorobą, lecz zaburzeniem neurorozwojowym. Aby prawidłowo przeprowadzić skomplikowany proces diagnozowania autyzmu, potrzeba współpracy wielu specjalistów z różnych dziedzin, m.in. psychologa, psychiatry, pedagoga, logopedy, których zatrudniają poradnie psychologiczno-pedagogiczne. Kwiecień to miesiąc, w którym zwracamy szczególną uwagę na problemy i potrzeby osób z autyzmem i ich rodzin. Światowy Dzień Świadomości Autyzmu to święto obchodzone corocznie 2 kwietnia z inicjatywy Kataru w osobie Jej Wysokości Mrozy, małżonki emira Hamada ibn Chalifa Al Saniego, popartej przez Zgromadzenie Ogólne ONZ rezolucją z 18 grudnia 2007 r. (opublikowaną 21 stycznia 2008 r.).Obchody Światowego Dnia Świadomości Autyzmu oprócz oczywistego celu, jakim jest podnoszenie świadomości społeczeństwa na ten temat, są również dobrą okazją do efektywniejszej współpracy lokalnej i międzynarodowej różnych instytucji na rzecz osób z autyzmem i ich rodzin. Działania te mają doprowadzić m.in. do zwiększenia potencjału zaspokajania szczególnych potrzeb osób z autyzmem, poprawy ich dostępu do usług opiekuńczych i pomocowych czy do umożliwienia rozwoju indywidualnych talentów osób z autyzmem.

Warto zauważyć, że istnieją także inne święta i dni nietypowe spokrewnione ze Światowym Dniem Świadomości Autyzmu:

• •  Autystyczny Dzień Dumy –obchodzony od 18 czerwca 2005 r., zorganizowany przez dorosłe osoby z autyzmem, które chcą, by autyzm przestał być uważany za chorobę, a stał się akceptowaną odmiennością,

• •  Międzynarodowy Dzień Osób z Niepełnosprawnościami – obchodzony w pierwszym tygodniu grudnia,

• •  Europejski Tydzień Autyzmu ETA – ma na celu nagłośnienie, z jakimi problemami mierzą się osoby z autyzmem. Obchody te koordynuje organizacja Autism Europe, która działa pod patronatem Unii Europejskiej, a współpracuje m.in. z WHO,

• •  Europejskie Dni Autyzmu – tak nazywane są konferencje i spotkania w krajach Unii Europejskiej, które mają na celu omówienie konkretnych zagadnień związanych z autyzmem, wymianę wiedzy i doświadczeń na poziomie Unii Europejskiej.

Ważne!
W Polsce działa Porozumienie Autyzm – Polska. Skupia ono 45 organizacji na terenie całego kraju i działa na rzecz dzieci i osób dorosłych z autyzmem.

Kryteria diagnostyczne – jak się zmieniały?

Amerykański psychiatra Leo Kanner jako pierwszy opisał kryteria diagnostyczne autyzmu dziecięcego. Uczynił to na podstawie kilkuletniej obserwacji grupy 11 dzieci. Jako główne zaburzenia występujące w autyzmie wyróżnił wówczas:

• •  zaburzenia kontaktu uczuciowego,

• •  nasilenie dążenia do samotności,

• •  brak zaangażowania w interakcje społeczne,

• •  niezdolność używania mowy do komunikowania się,

• •  a także obsesyjną potrzebę stałości otoczenia.

Kanner na podstawie tej obserwacji stworzył listę kryteriów opisujących autyzm, do których należą:

• •  głęboki brak kontaktu emocjonalnego z innymi dziećmi,

• •  pełne niepokoju, obsesyjne pragnienie zachowania niezmienności,

• •  fascynacja przedmiotami, którymi dziecko umiejętnie się posługuje, dzięki precyzji ruchowej,

• • mutyzm lub rodzaj mowy, którego celem nie zdaje się być komunikacja z innymi,

• •  zachowanie inteligentnej i myślącej fizjonomii oraz duży potencjał poznawczy, ujawniający niezwykłą sprawność pamięci,

• • upośledzenie niewerbalnych aspektów komunikacji i reaktywności społecznej,

• •  częste stereotypie ruchowe,

• •  upodobanie do nietypowych form aktywności fizycznej, jak chodzenie po dachu, wspinanie się na meble,

• •  osobliwe reakcje na niektóre bodźce sensoryczne, jak fascynacja światłem czy niechęć do niektórych dźwięków,

• •  problem z jedzeniem,

• •  częste napady złości i agresji.

Ważne!
Wiele z tych objawów zaobserwowanych przez Kannera występuje w obecnych kryteriach diagnostycznych.

Autorzy: Nina Łyszczarz

epedagogika